Filmy śmierć, erotyka

W San Francisco zostaje popełnione brutalne morderstwo na tle seksualnym. Prowadzący śledztwo detektyw Nick Curran (Michael Douglas) odkrywa, że pisarka Catherine Trammell (Sharon Stone) opisała podobną zbrodnię w swojej ostatniej powieści. Nick podejrzewa ją o popełnienie morderstwa, lecz mimo to nawiązuje z nią romans.

Legendarny wampir wybiera się do Londynu by skosztować krwi niewinnych.

William wyrusza na nocną eskapadę, po tym jak żona opowiada mu o swoich nocnych fantazjach erotycznych z innym mężczyzną. Eskapada ta może zagrozić jego małżeństwu, a jego samego uwikłać w zagadkowe morderstwo o podłożu seksualnym. William doświadczy lęków i zwątpienia, pozna prawdę o sobie samym i nauczy się przebaczać innym.

50-letni podsekretarz stanu Stephen Fleming (Jeremy Irons) ma wspaniałą żonę i dwójkę udanych dzieci. Na przyjęciu w ambasadzie poznaje on piękną Annę (Juliette Binoche). Młoda kobieta zostaje jego kochanką. Spotyka się także z jego synem. Wkrótce dochodzi do tragedii...

Albert Spica i jego żona Georgina, przychodzą codziennie do francuskiej restauracji Richarda Borsta i spędzają tam wiele godzin na delektowaniu się kolejnymi przysmakami serwowanymi przez szefa kuchni. Albert jest bardzo wymagającym klientem i takiego samego poświęcenia wymaga od Georginy. Często bije ją i poniża, aby pokazać swoją wyższość. Pewnego dnia, Georgina poznaje w restauracji Michael, prostego właściciela księgarni, w którym się zakochuje. Pod nosem męża, zaczyna go zdradzać w kuchni restauracji.

Ostatnie dni 1999 roku w Los Angeles. Całe miasto jest pogrążone w chaosie. Głównym bohaterem filmu, jest były policjant Lenny Nero (Ralph Fiennes), który handluje elektronicznymi zapisami ludzkich przeżyć. Na jednym z clipów Lenny widzi morderstwo.

Uwaga! Nadlatuje! Prosto na nas! Z daleka wygląda jak nietoperz, ale to, co wzięliśmy za skrzydła nietoperza, jest w istocie peleryną hrabiego Draculi, zwanego też Księciem Ciemności. B r z d ę k ! Hrabia „nie wycelował” – rąbnął głową w okienną szybę, na której rozpłaszczyła się jego twarz. Mimo zniekształceń można dostrzec, że ma ona rysy Leslie'go Nielsena, naszego dobrego znajomego z „Nagich broni”. Nie może być wątpliwości: takiego Draculę mógł nam zafundować wyłącznie Mel Brooks.

Dwunastoletni Renato jest zakochany w Malènie. Kiedy jednak zazdrośni sąsiedzi zaczynają o niej plotkować, Renato musi oddzielić prawdę od kłamstw.

Victor młody chłopak, który urodził się w autobusie, nie może zapomnieć o Helenie, narkomance i córce dyplomaty. Przychodzi więc do niej do domu. Ta, myśląc, że to handlarz, wpuszcza go. Kiedy orientuje się, że to Victor każe mu odejść. Kiedy chłopak się sprzeciwia, oddaje w jego kierunku strzał z pistoletu. Sąsiadka, która usłyszała strzał, wzywa policję. Na miejscu stawiają się David i Sancho. Dochodzi do szamotaniny, w której David zostaje przypadkowo postrzelony. Ta jedna, mała kula, naznacza życie wszystkich bohaterów. David zostaje sparaliżowany, a Victor trafia do więzienia na sześć lat. Po odsiedzeniu wyroku, wychodzi na wolność i postanawia odwiedzić Helenę. Dowiaduje się, że jest ona teraz żoną Davida, który jest gwiazdą koszykówki na wózkach.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".